حضرت زینب(سلام الله علیها) اسوه استقامت

حضرت زینب(س) اسوه استقامت

تاریخ پخش: 25/02/93

بسم الله الرحمن الرحیم

«الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی»

بینندگان عزیز بحث را شبی می‌بینند که شب وفات حضرت زینب(س) است. موضوع بحث ما قرآن است. چند آیه که در سخنرانی‌های زینب کبری بوده، نوشتم برایتان بخوانم که هم قرآن باشد و هم یادی از این عزیز باشد.

یک آیه در قرآن داریم فکر می‌کنم بعضی از شما بدانید. «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» (فصلت/30) «الْحَمْدُ لِلَّه‏» حفظ هستید. کسانی که گفتند، «رَبُّنَا اللَّهُ» خدا، «ثُمَّ اسْتَقامُوا» پایش هم ایستادند. بالاترین استقامت برای زینب کبری است. اصلاً شکسته نشد. ما الآن سریع شکسته می‌شویم. الآن اگر من مسجد بروم، از یک ناودانی آب گل روی لباس من ریخت، می‌گویم: لباس‌هایم خراب شد، دیگر نمی‌شود مسجد برویم. برمی‌گردیم زنگ می‌زنیم الو! من امشب نمی‌آیم، نماز را فرادی بخوانید. یعنی یک خرده آب گل بنده را از نماز جماعت باز می‌دارد. چقدر این ضعیف است.

این دختر خانم، خدا را قبول دارد، خدا را هم دوست دارد. اصلاً نمی‌شود خدا را قبول نداشت. هرکس درباره‌ی خدا شک می‌کند، یک لحظه به خودش نگاه کند، هان! من هستم؟ بله هستم. تو که هستی پس خدا هست. چون خودت که هستی، خودت که خودت را نساختی. من اگر خودم، خودم را می‌ساختم شاید طوری می‌ساختم که پیر نشوم، مریض نشوم، خوشگلتر شوم. پس: 1- من هستم. 2- خودم، خودم را نساختم. 3- هر قدرتی مرا ساخته خداست.